Ogólne Gadanie

Junkie · Wysłany: Czw Maj 18, 2006 5:09 pm Temat postu: Ogólne Gadanie

proponuje zrobic taki temat by nie smiecic zbytnio na forum Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

hahaha teraz pewnie 70% kolesi z blackmetalersowych zespołów popełni samobójstwo albo będzie wycinać swoje tatułaże 666 Very Happy

p. · Wysłany: Czw Maj 18, 2006 5:14 pm Temat postu:

pierdoły tam..

Scarlett · Wysłany: Czw Maj 18, 2006 9:14 pm Temat postu:

616 to numer lini autobusu trasy Osiedle syberka w Będzienie szpital górniczy w Sosnowcu jakoś 616 na liczbe Szatana mi nie pasuje no chyba że jeżdże szatańską limuzyną Laughing

Junkie · Wysłany: Pią Maj 19, 2006 6:19 am Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

ciekawe, nie ? pozatym proponuje temat przykleic Rolling Eyes

Junkie · Wysłany: Nie Maj 21, 2006 6:46 pm Temat postu:

Myslalem zeby zrobic z tego taki temat no...zamiast shoutboxa no ale nikt sie nie zainteresował i ma tą idee głęboko w dupie Razz

nothing · Wysłany: Pon Maj 22, 2006 9:33 am Temat postu:

a wy jak myslicie istnieja kosmici czy nie Question

.....

taki tam artykulik na ten temat

[link widoczny dla zalogowanych]

Zaratustra · Wysłany: Pon Maj 22, 2006 11:11 am Temat postu:

Tak. Na pewno istnieją.

Ale czy odwiedzają nasza planete z częstotliwością odcinków Archiwum X, czynnika PSI, itp. w to raczej wątpie. Bardzo.

Hehe, a jest pewna organizacja w USa która zakłada że stworzyli nas kosmici. To właściwie jest stowarzyszenie ludzi podobnie myslących. Żekomo od czasu do czasu wybierają jakiegoś godnego "reprezentanta" naszego gatunku i jednym z takowych jest...jest...

Eminem...

Scarlett · Wysłany: Pon Maj 22, 2006 2:13 pm Temat postu:

Ja kiedyś oglądałam w Strefie 11 że jakąś babke porwali kosmici ale to tak naprawde był archanioł Michał i dał jej do założenia białe majtki Shocked

Zaratustra · Wysłany: Pon Maj 22, 2006 3:39 pm Temat postu:

O tak, jeszcze gwałty przez kosmitów, to jest jazda.

Nigdy nie zapomne tych nocek przy strefie 11 Laughing

Scarlett · Wysłany: Pon Maj 22, 2006 7:58 pm Temat postu:

oh masz racje to było niezapomniane A facet kontaktuje się muchą ze statkiem bazą Ale przynajmniej sobie po świecie pojeździł Wink

Toolica · Wysłany: Wto Maj 23, 2006 7:33 am Temat postu:

Scarlett · Wysłany: Wto Maj 23, 2006 1:02 pm Temat postu:

no i o to chodzi jak zaśmiecimy 1 teamt to może innych nie będziemy Wink

Zaratustra · Wysłany: Wto Maj 23, 2006 1:19 pm Temat postu:

Jeden to za mało... wirusy lubia wygodę

Zaratustra · Wysłany: Śro Maj 24, 2006 1:25 pm Temat postu:

Co tu taka niska frekfencja na forum Wink

Zawsze wchodził w ciągu dnia ktoś oprócz mnie jeszcze Laughing

Nie zebym mial jakies pretensje Wink

************

Może mi ktoś wyt.łumaczyc o co w tym chodzi:

[link widoczny dla zalogowanych] Question

to że naklejka jest czy jaki fuck? // tak to są naklejki, mam jedną taką w domu // the patient

Scarlett · Wysłany: Śro Maj 24, 2006 2:27 pm Temat postu:

jak to naklejka Question

My tam mamy orzeszka Wink

Junkie · Wysłany: Nie Maj 28, 2006 11:48 am Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

lol skumajcie to...

Paul is dead man mnie przeraża ;d a pokemon to juz wogóle rofl

nothing · Wysłany: Czw Cze 01, 2006 7:31 am Temat postu:

Gdy dziecko się stresuje

Dzieciństwo nie zawsze jest czasem radosnej beztroski, a w wielu maluchach pozostawia rany, które będą boleć przez całe życie

Kochajcie swoje dzieci i pozwólcie im być sobą – doradzają dziś psychiatrzy. Da im to większe szanse na sukces w wieku dorosłym niż najlepsze zajęcia pozaszkolne.

„Często je przytulaj” – odpowiedział wykładowca psychiatrii dziecięcej Jaime Rodríguez-Sacristán młodej matce, która właśnie urodziła bliźniaki. Zapytała go, jak wychować dzieci, aby zdrowo się rozwijały, zarówno fizycznie jak i psychicznie.

„Miłość należy wyrażać na wiele sposobów – dodał psychiatra. –Należą do nich całowanie, obejmowanie, gesty czułości, zrozumienie, radość, hojność, wybaczenie i – kiedy to konieczne – uzasadniona dyscyplina, nienarzucona bez powodu. Nigdy nie powinniśmy zakładać, że nasze dzieci wiedzą, że je kochamy. Trzeba okazywać im miłość na każdym kroku”. (...)

María miała być idealnym dzieckiem: przynosiła ze szkoły dobre oceny, miała odpowiednie koleżanki i była idealnie posłuszna. Do tego stopnia, że dla niej każda sytuacja była w porządku, jeśli tylko pochwalali ją rodzice. Matka Maríi przyznaje, że wraz z mężem nie umieli okazywać córce miłości. „Wymagaliśmy od niej zbyt wiele, nie zdając sobie z tego sprawy, a ona traktowała wszystkie nasze żądania i oczekiwania jako moralny obowiązek – opowiada. – María była najstarszym z pięciorga dzieci i zawsze musiała dawać dobry przykład. Problemy zaczęły się, gdy przeprowadziliśmy się do innego miasta i córka nie mogła poradzić sobie w szkole. Zaalarmowali nas nauczyciele. Odkryliśmy, że nasze dziecko żyło w ciągłym strachu i zawsze zachowywało się tak, jak my tego oczekiwaliśmy, często nie będąc sobą”.

Dwa badania, przeprowadzone z udziałem ponad 50 tysięcy malców i nastolatków, opublikowane w grudniu 2000 roku w „The Journal of Personality and Social Psychology”, jak również inne analizy dowodzą, że w ostatnich dziesięcioleciach niepokój u dzieci wywoływany codziennym stresem znacznie się zwiększył. Winę za to ponosi ich niski poziom adaptacji społecznej, wynikający z rozmaitych powodów: częstszych rozwodów rodziców, samotności oraz tendencji do spożywania alkoholu i zażywania narkotyków w coraz młodszym wieku. (...)

Tradycyjnymi czynnikami podnoszącymi poziom stresu u dzieci i nastolatków były dotąd katastrofy wywołane przez człowieka (wojny, terroryzm), klęski naturalne (trzęsienia ziemi, powodzie), porwania, przemoc w rodzinie oraz wypadki i choroby własne lub bliskich im osób. Ale wykształcone niedawno modele społeczne stawiają maluchy wobec nowych sytuacji, które także wywołują u nich cierpienie, tym większe, że nie jest ono rozumiane przez osoby dorosłe. (...)

Jak dowodzi psychiatra María Jesús Mardomingo w swojej książce „Tiempos cortos” (Krótkie czasy), doskwierające w dzieciństwie braki mogą pozostawić w człowieku niezatartą pustkę i odcisnąć trwałe piętno na jego psychice. W późniejszym okresie będzie on reagował lękiem i niepokojem na nowe, trudne sytuacje – w jego oczach będą one zawsze stresujące. (…)

Trudno ustalić, jaki odsetek dzieci cierpi z powodu stresu – badacze podają dane mieszczące się w przedziale od 9 do 21 procent. Ten rozrzut wynika z faktu, że napięcie u najmłodszych można interpretować przynajmniej na trzy sposoby: bywa ono normalną fizjologiczną odpowiedzią organizmu na nową sytuację, może też towarzyszyć różnym chorobom organicznym lub psychicznym albo stanowić problem sam w sobie – wówczas powinien zająć się nim psychiatra.

Do najczęstszych objawów stresu w jego najgroźniejszej formie należą fobie (w dzieciństwie – szkolna, w wieku nastoletnim – społeczna), strach przed separacją i porzuceniem, zaburzenia charakteryzujące się ogólnym niepokojem, stres pourazowy (związany z bardzo stresującym wydarzeniem, na przykład śmiercią ukochanej osoby, maltretowaniem, brakiem czułości) i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.

„Objawy u dzieci często się lekceważy – wyjaśnia Mardomingo – ponieważ zwykle nie są one jednoznaczne. Rodzice nie potrafią odgadnąć, co dzieje się z ich pociechą, a z powodu uprzedzeń wiele osób wzbrania się zabrać dziecko do psychiatry. Bardzo często stres objawia się bólem podbrzusza, nudnościami, wymiotami, bólami głowy, palpitacjami, poceniem się, drgawkami, zawrotami głowy i płaczem bez wyraźnego powodu. Rodzice i wychowawcy powinni mieć świadomość, że stres wywołuje u dzieci takie samo cierpienie, jak najpoważniejszy problem u osób dorosłych”.

Przyczyny stresu bywają genetyczne i dziedziczne. Jego objawy nasilają się zwłaszcza u ludzi mających określone cechy osobowości, takie jak zahamowania czy przesadna nieśmiałość. O tym, w jakim stopniu ów problem dotknie daną osobę, decydują również czynniki środowiskowe: alkoholizm lub depresja jednego z rodziców, zbyt liberalne lub przeciwnie, zbyt surowe wychowanie.

Najbardziej narażone na stres są dzieci rodziców wiążących z nimi wygórowane aspiracje. Oczekiwanie, że dziecko zdobędzie wszystko to, co kiedyś ominęło starszych, sprawia, że na dorastającym człowieku ciąży ogromna presja. Podatność dziecka na stres zwiększa się również, jeśli maluch trzymany jest pod kloszem (gdy rodzice chcą oszczędzić mu wszelkich nieprzyjemności w życiu), a także w przypadku nazbyt liberalnego wychowania – gdy spełnia się wszystkie zachcianki dziecka i samemu wykonuje czynności, które powinny być jego obowiązkiem.

Dziś specjaliści przestrzegają przed niebezpieczeństwem stawiania dzieciom coraz większych wymagań pod względem ocen w szkole i liczby zajęć pozaszkolnych. Podkreślają, że dodatkowe lekcje języków, informatyki, fortepianu, baletu czy różnego rodzaju sporty nie mogą zastąpić maluchowi czegoś tak fundamentalnego dla jego rozwoju i równowagi emocjonalnej jak zabawa. Potwierdzają korzyści płynące z ćwiczeń fizycznych oraz tradycyjnych gier, najlepiej na świeżym powietrzu, wraz z innymi dziećmi.

Kiedy Fidel miał 15 lat, porządnie przestraszył rodziców. Odebrali wówczas lekcję, którą na długo zapamiętają. Choć sami robili tylko to, na co mieli ochotę, swojemu jedynakowi stawiali bardzo wysokie wymagania. „Być może oczekiwaliśmy, że osiągnie coś, na co nas samych nie było stać. Na przykład mieliśmy nadzieję, że zostanie wielkim pianistą” – wyznaje jego ojciec. Tymczasem dla Fidela takie zadanie było ponad siły. A na dodatek w szkole dokuczano mu, przezywając „wielkonosym”.

„Byłem zakompleksionym więźniem – opowiada dziś 17-letni Fidel. – Rodzice wciąż prawili mi kazania, dziewczyny w szkole nawet nie raczyły na mnie spojrzeć, a chłopcy się ze mnie naśmiewali. Choć bardzo się tego obawiałem, postanowiłem na tydzień uciec z domu”. W wykonaniu tego planu dopomógł mu 25-letni sąsiad. Na siedem dni chłopiec zamknął się na poddaszu budynku, w którym mieszkał, wiedząc, że szuka go rodzina, policja i cały świat. „Kiedy mój przyjaciel Enrique opowiedział mi, że rodzice są gotowi zrobić wszystko, byle tylko odnaleźć mnie żywego, wyszedłem z mojej kryjówki. Opowiedziałem bliskim, co czuję, bez strachu, ponieważ oni bali się wtedy o wiele bardziej niż ja. Zamiast mnie skarcić, przepraszali za to, że nie potrafili okazać mi miłości” – mówi Fidel.

Zaratustra · Wysłany: Czw Cze 01, 2006 12:02 pm Temat postu:

El Pais... to smieeeć. W Polityce kiedys lepiej o tym pisali.

Zaratustra · Wysłany: Czw Cze 01, 2006 1:05 pm Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

znając Microsoft o pewnie bedzie kompatybilne z ich produktami...musza sie teraz ratowac jak nie wiem co Wink

Zaratustra · Wysłany: Pią Cze 02, 2006 6:30 pm Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych] khe khe ale sie zawsze nabijam z tych tempych zestawien Wink